Τα δικαιώματα των εργαζομένων στην αυγή του 21ου αιώνα
έχουν πληγεί σε μεγάλο βαθμό , εξαιτίας της επικράτησης του νεοφιλελευθερισμού
(πολιτικού και οικονομικού), ο οποίος, όχι μόνο επέβαλε μνημονιακές πολιτικές
λιτότητας αλλά και ιδεολογίες κοινωνικής αποδιάρθρωσης (π.χ, προώθηση των
ατομικών συμφερόντων έναντι των συλλογικών). Συνεπεία της επικράτησης της
ιδεολογίας περί ατομισμού, είναι και η αλλοτρίωση του συνδικαλιστικού χώρου από
φερέφωνα της άρχουσας ιδεολογίας και τάξης, τα οποία κατά κύριο λόγο
εξυπηρετούν τα προσωπικά τους συμφέροντα προσφέροντας εκδούλευση σε εργοδότες,
δημάρχους, κτλ. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι εργαζόμενοι οφείλουν να
αναθεωρήσουν και να εναντιωθούν στην επικρατούσα αντίληψη που υπάρχει για το
συνδικαλισμό.
Ο συνδικαλιστικός θεσμός και κίνημα πρέπει να εξυγιανθούν, για να
το πετύχουμε αυτό είναι απαραίτητη η συμμετοχή όλων των εργαζομένων στο
συνδικαλιστικό κίνημα, έτσι ώστε μέσα από συλλογικές διαδικασίες να επέλθει
ρωγμή στην επικρατούσα νεοφιλελεύθερη συνδικαλιστική πραγματικότητα, η οποία
προάγει τον συνδικαλισμό της ελίτ. Το πλαίσιο των θέσεών που θα επιδιωχθούν ,
ευνόητα οφείλει να είναι αποδεκτό από την πλειοψηφία των εργαζομένων, αφού
πρώτα θα έχει περάσει από τη βάσανο των αντιθέσεών και διαφοροποιήσεων με
απώτερο στόχο την ποθητή δυναμική σύνθεση από την οποία θα ωφελούνται όλοι.
Ο αγώνας, όπως προείπαμε, οφείλει να ξεκινά από τη συμμετοχή όλων
των εργαζομένων στα πρωτοβάθμια σωματεία, αφού αυτή είναι η δύναμη που θα
ανανεώσει και θα αποκαταστήσει το κύρος και την αποτελεσματικότητα των
δευτεροβάθμιων και τριτοβαθμίων οργάνων. Πρέπει να σταματήσουν να κυριαρχούν τα
πυραμιδικά συστήματα εξουσίας μεταξύ των εργαζομένων και να περάσουμε σε
οριζόντια συστήματα συλλογικής δράσης, τα οποία θα συνυπάρχουν και θα στηρίζουν
το συνδικαλισμό ως θεσμό.
Επίσης χρειάζεται να προαχθεί ιδιαίτερα η συμμετοχή των γυναικών
στα συνδικαλιστικά όργανα, στο πλαίσιο της ίσης αντιπροσώπευσης σε θεσμικό και
κινηματικό επίπεδο.
Προκειμένου να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε το αριστερό ριζοσπαστικό
όραμα μας σας καλούμε να γίνεται συναγωνιστές μας και να ενταχθείτε στις
δυνάμεις της ΑΣΚ ΟΤΑ.
"...αλλοτρίωση του συνδικαλιστικού χώρου από φερέφωνα της άρχουσας ιδεολογίας και τάξης, τα οποία κατά κύριο λόγο εξυπηρετούν τα προσωπικά τους συμφέροντα προσφέροντας εκδούλευση σε εργοδότες, δημάρχους, κτλ." Ακριβώς έτσι είναι Νίκο. Εξέχον και χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση Πολυμερόπουλου στο Δήμο Αθήνας. Το πρόβλημα είναι πως, ενώ τέτοια φαινόμενα είναι σε όλους ορατά, οι αυτουργοί τους όχι μόνον δεν απομονώνονται και δεν αποδοκιμάζονται, αλλά αντιθέτως επιβραβεύονται από τους συναδέλφους τους. Βλέπουμε σε όλους τους εργασιακούς χώρους την επικράτηση της διαπλοκής των προσωπικών συμφερόντων εκλεγμένων συνδικαλιστών με τα πολιτικά, οικονομικά και προσωπικά συμφέροντα των κύκλων που ασκούν την εξουσία. Για κοινό όφελος και των δύο βεβαίως. Και όχι για την υπηρέτηση των συμφερόντων των εργαζομένων. Βλέπουμε τις συναλλαγές κάτω από το τραπέζι, βλέπουμε τα παζάρια, βλέπουμε τα μαγειρέματα. Απ' ό,τι φαίνεται όμως τα βλέπουμε μόνον εμείς, άντε και λίγοι ακόμη. Γιατί η διαπλοκή και η διαφθορά στο συνδικαλιστικό κίνημα, "η οποία προάγει τον συνδικαλισμό της ελίτ", όπως πολύ σωστά γράφεις, έχει βαθιές τις ρίζες της και στην ελληνική κοινωνία. Άλλωστε "εικόνα της είναι ο συνδικαλισμός και της μοιάζει", για να παραφράσω μιά γνωστή ρήση. Εμείς τί πρέπει να κάνουμε; Αυτό ακριβώς που γράφεις, να δυναμώσουμε τις προσπάθειες μας και να επικοινωνήσουμε τις ιδέες και τις αντιλήψεις μας για ένα άλλο συνδικαλιστικό κίνημα, αυτόνομο και όχι χειραγωγημένο, προσανατολισμένο στις ανάγκες και στα συμφέροντα της τάξης που εκπροσωπεί και όχι στα προσωπικά συμφέροντα της συνδικαλιστικής μας γραφειοκρατίας. Και βέβαια, να δυναμώσουμε την Παράταξη μας, την ΑΣΚ-ΟΤΑ. Καλό συνέδριο! Δημήτρης Σταυρίδης
ΑπάντησηΔιαγραφή