Αυτόνομη Ριζοσπαστική Κίνηση

Η 3Κ/2018 και η ασφάλεια των εργαζομένων.

Ορισμένα ερωτηματικά.

Σήμερα, τρεις μήνες σχεδόν από την ολοκλήρωση της υποβολής των αιτήσεων για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού (μέσω της προκήρυξης 3Κ/2018) στις ανταποδοτικές Υπηρεσίες Καθαριότητας των Δήμων, κάποια συμπεράσματα μπορούν να βγουν.

Ότι αυτή η τοποθέτηση μόνιμου προσωπικού στους ΟΤΑ, μετά από πολλά χρόνια και μάλιστα σε τέτοια κλίμακα και με διαφανείς διαδικασίες, είναι επιτυχία του συνδικαλιστικού και του αυτοδιοικητικού μας κινήματος και ότι πιστώνεται στα θετικά της κυβέρνησης.

Ότι από τους προσωρινούς πίνακες κατάταξης φαίνεται πως, ο μεγάλος όγκος των συμβασιούχων/παρατασιούχων, που για πολλούς μήνες έως και χρόνια δούλεψαν στις Υπηρεσίες Καθαριότητας των Δήμων, μένουν απέξω. Κι αυτό συμβαίνει παρά τη μοριοδότηση που είχαν, ανάλογα με το χρόνο υπηρεσίας τους.

Οτι πολλοί από τους επιτυχόντες, που περιλήφθηκαν στους προσωρινούς πίνακες, δεν εμφανίστηκαν για την ανάληψη καθηκόντων ή εμφανίστηκαν, αλλά στην πορεία (μετά από ελέγχους δικαιολογητικών που κάνουν οι υπηρεσίες των Δήμων) φάνηκε ότι δεν έχουν τα απαραίτητα τυπικά προσόντα.

Ότι οι προσλήψεις αυτές, παρ' όλο τον όγκο τους και τις καλές προθέσεις, βελτιώνουν μεν, δεν λύνουν όμως τα προβλήματα της διαχείρισης των αποβλήτων στις πόλεις και στην ύπαιθρο.

Ότι οι Δήμοι με την 3Κ/2018 καλύπτουν, προς το παρόν, μερικώς μόνο τις ανάγκες τους και ότι συνεχίζουν να απασχολούν προσωπικό με συμβάσεις ορισμένου χρόνου & εργαζόμενους με προσωρινές διαταγές δικαστηρίων.

Και ο κατάλογος συνεχίζεται...

Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά στους παροικούντες στην Ιερουσαλήμ, έχουν συζητηθεί και συνεχίζουν να συζητούνται και σήμερα.

Υπάρχει όμως ένα σοβαρό ζήτημα, που δεν μας έχει απασχολήσει τόσο, όσο από τη σημασία του επιβάλλεται.

Είναι το ζήτημα της ασφάλειας και της υγιεινής αυτών των εργαζομένων στις Υπηρεσίες Καθαριότητας των Δήμων, που αν ολοκληρωθεί η ανάρτηση των οριστικών πινάκων κατάταξης, θα υπερβαίνουν τους 8.000 νέους συναδέλφους. Από τους οποίους η συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχουν δει απορριμματοφόρο από κοντά, δεν έχουν καμμία προϋπηρεσία στη μηχανική αποκομιδή απορριμμάτων, δεν έχουν ιδέα πώς λειτουργεί ο μηχανισμός ανύψωσης των απορριμματοδεκτών κάδων, δεν ξέρουν πώς χρησιμοποιούμε το φορτωτή για τα ογκώδη, πώς διαχειριζόμαστε το χύμα σκουπίδι, τα κλαδέματα, τα νοσοκομειακά.

Και μαζί με όλα αυτά δεν ξέρουν και για τους κινδύνους που θα αντιμετωπίσουν στην καθημερινότητα τους, για τους κινδύνους του ατυχήματος και του τραυματισμού, για τους κινδύνους που ελλοχεύουν και που απειλούν την υγεία τους.

Εδώ μεγάλα ερωτήματα εγείρονται:

οι εργαζόμενοι αυτοί πριν να πιάσουν δουλειά, πώς, για ποιό χρονικό διάστημα και από ποιούς εκπαιδεύονται;

υπάρχει εγκεκριμένο (και από ποιά Υπηρεσία;) εγχειρίδιο οδηγιών για την εκπαίδευση τους και κατάλογος πιστοποιημένων εκπαιδευτών;

υπάρχει εγκεκριμένο (και από ποιά Υπηρεσία;) πρωτόκολλο διαδικασιών για την εκπαίδευση τους;

υπάρχει εγκεκριμένη (και από ποιά Υπηρεσία;) εξέταση αποδεικτική του βαθμού κατανόησης από πλευράς τους της σωστής και ασφαλούς χρήσης των μηχανημάτων/εξοπλισμού που καλούνται να χρησιμοποιήσουν;

Ή απλώς τους βγάζουμε στη δουλειά (μιά δουλειά με δείκτες ατυχημάτων από τους υψηλότερους σήμερα στη χώρα μας) με μιά ολιγόωρη, πρόχειρη και ελλειμματική εκπαίδευση από “τους παληούς”, από τους επιστάτες ή από τους επόπτες καθαριότητας;

Σε πόσες περιπτώσεις η εκπαίδευση τους γίνεται από εξειδικευμένο, έμπειρο και πιστοποιημένο για το σκοπό αυτό προσωπικό;

Σε πόσες περιπτώσεις η εκπαίδευση τους γίνεται από διπλωματούχους μηχανικούς και από Τεχνικούς Ασφαλείας; Υπάρχουν κατ' αρχάς παντού διπλωματούχοι μηχανικοί και Τεχνικοί Ασφαλείας;

Σε πόσες περιπτώσεις πριν “να μπουν πίσω από τη σκουπιδιάρα” έχουν πλήρη και αναλυτική ενημέρωση για τις επαγγελματικές ασθένειες από τον Ιατρό Εργασίας; Υπάρχει κατ' αρχάς παντού Ιατρός Εργασίας;

Σε πόσες περιπτώσεις τους εξηγείται αναλυτικά η χρήση του κάθε Μέσου Ατομικής Προστασίας, γιατί και πώς πρέπει να το φέρουν και να το φορούν, ποιά είναι τα συχνά, αλλά και τα λιγότερο συχνά, επικίνδυνα περιστατικά που θα αντιμετωπίσουν;

Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος...

Εδώ λοιπόν, για την Ομοσπονδία μας, την ΠΟΕ-ΟΤΑ, ιδού πεδίον δόξης λαμπρό.

Για να ασχοληθεί ουσιαστικά με το πρόβλημα της ασφάλειας και της υγιεινής των εργαζομένων.

Για να μελετήσει σε βάθος το πρόβλημα της ασφάλειας και της υγιεινής των εργαζομένων.

Για να προτείνει, να διεκδικήσει, να απαιτήσει.

Από τους εμπλεκόμενους φορείς, από τα Υπουργεία, από τις Περιφέρειες, από τους Δήμους, από τους υπηρεσιακούς παράγοντες και από τους ελεγκτικούς κρατικούς μηχανισμούς, να σκύψουν πάνω στο πρόβλημα και να κάνουν σωστά τη δουλειά τους.

Αλλιώς τα ατυχήματα θα συνεχίζονται και το αίμα των συναδέλφων μας θα συνεχίσει να βάφει κόκκινους τους χώρους εργασίας.

Αθήνα, 18 Ιουνίου 2018

Δημήτρης Σταυρίδης

Γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου

του Συλλόγου Εργαζομένων του Δήμου Χαϊδαρίου

και μέλος της Γραμματείας της ΑΣΚ-ΟΤΑ